Πριν απο μερικούς μήνες δυο φίλοι,γιατί φίλους μου τους θεωρώ πλέον,ο Σπύρος και ο Βίκτωρας,αποφάσισαν να αφιερώσουν προσωπικό χρόνο προκειμένου να πραγματοποιηθεί το τρίτο project του φόρουμ.
Ασχολήθηκαν,έτρεξαν,ρώτησαν και τελικά μας πρότειναν το Hamilton Khaki Officer.
Δεν έμειναν όμως εκεί.Κατάφεραν και βρήκαν την καλύτερη τιμή της αγοράς και μάλιστα σε αυτή την τιμή συμπεριέλαβαν και τα έξοδα του χαράκτη,ο οποίος θα σκάλιζε στο καπάκι του ρολογιού ότι εμείς επιθυμούσαμε.
Για κάποιους λόγους η πρόταση αυτή δεν προχώρησε.Εγώ σήμερα θα το πάω λίγο παραπέρα και θα προσπαθήσω να φανταστώ τί θα γινόταν αν είχαμε καταλήξει στο συγκεκριμένο ρολόϊ και κατά συνέπεια στο συγκεκριμένο έμπορο που τους έκανε αυτή την καταπληκτική προσφορά.
Αρχές Δεκεμβρίου 2012 λοιπόν κι έχουμε ήδη μαζέψει 37 συμμετοχές.
Αμέσως κλειδώνει η λίστα και κάνουμε παραγγελία 37 ρολόγια τα οποία θα συνοδεύονται απο δυο λουράκια το καθένα,ένα εκ των οποίων θα φέρει το λογότυπο του φόρουμ στη μπούκλα.
Ο έμπορος εξοφλείται μέχρι και το τελευταίο ευρώ και το ραντεβού ορίζεται για τις 16 Μαρτίου 2013.
Φτάνει λοιπόν αυτή η ευλογημένη μέρα και πηγαίνουμε στο κατάστημα για να παραλάβουμε με λαχτάρα τα καινούρια μας ρολόγια.
Φτάνοντας εκεί μας περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη.Διαπιστώνουμε ότι τα ρολόγια που τόσο καιρό περιμέναμε έχουν κοντούς δείκτες,τρίχες στο καντράν,σκόνη,χνούδια,πασαλειμμένο λογότυπο και ανακαλύπτουμε τις καλλιτεχνικές ανησυχίες του εμπόρου στη δημιουργία gmt εκδόσεων.(βλέπε κίτρινους δείκτες κ.τ.λ.)
Να ρωτήσω τί θα επακολουθούσε αν όντως συνέβαινε κάτι τέτοιο;Νομίζω ότι είναι περιττό.
Το μαγαζί εν ριπή οφθαλμού θα γινόταν λαμπόγυαλο και ο έμπορος θα γύριζε σπίτι του κυριολεκτικά σακατεμένος,απο τις κλωτσιές και τις μπουνιές που θα είχε αρπάξει.
Πάμε λοιπόν τώρα στα δικά μας τα ξεφτιλίκια.Πώς περίτρανα αποδείξαμε ότι δικαιολογημένα μας φωνάζουν "ραγιάδες".
Ήρθε ένας αλήτης απο το πουθενά,τον ταϊσαμε,τον ποτίσαμε,τον κοιμήσαμε και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι μας ξεβράκωσε και μας ταπέινωσε με το χειρότερο τρόπο,χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.
Τί κάναμε εμείς;Με ένα ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη,τον ευχαριστήσαμε και τον στείλαμε σπίτι του με τις τσέπες γεμάτες.Τόσο ΜΑΛΑΚΕΣ πια;
Μάθε λοιπόν φίλε Μιχάλη ότι αυτές οι γκρίνιες που τόσο πολύ σε ενόχλησαν,είναι ένα τίποτα μπροστά σε αυτά που θα έπρεπε να είχαν γίνει,αν είχαμε μια στάλα αξιοπρέπειας.
Απο την Κυριακή που ξύπνησα με τρώει μέσα μου σα σαράκι.Δε μπορώ να πιστέψω ότι ανέχτηκα μια τέτοια συμπεριφορά απο έναν αλήτη.Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω πίσω το χρόνο και να ακύρωνα τη συμμετοχή μου στο "τραπέζι της ντροπής".
Όπου κι αν ανέφερα το περιστατικό,κανέις δε με πίστεψε.Όλοι μου είπαν ότι υπερβάλλω.
Αποκλείεται,μου λένε,ένας άνθρωπος να έχει τόσο θράσος.Κι όμως...........
Σταματήστε λοιπόν να κάνετε τους large τύπους με ατάκες του στυλ "εμένα έχει χνούδια μέσα αλλά δε με νοιάζει","εμένα λείπει το μισό λογότυπο αλλά δεν πειράζει γιατί το κάνει μοναδικό","εμένα λείπει η μηχανή ολόκληρη αλλά σιγά το πράγμα,θα το γυρίζω μόνος μου με το χέρι" γιατί το μόνο που καταφέρνετε είναι να γίνεστε καραγκιόζηδες.
Κάτι τέτοια θύματα σαν κι εσάς ψάχνει ο Γερμανός για να γεμίζει τις τσέπες του πουλώντας αέρα κοπανιστό.
Μάθετε επιτέλους να απαιτείτε και να παίρνετε αυτό για το οποίο πληρώσατε.
Η βιντεοσκόπηση της εκδήλωσης και η προβολή slide show μας μάρανε.Δεν κοιτάμε που γελάει με τα χάλια μας όλη η Wakmann.
"Όπου ακούς πολλά κεράσια βάστα και μικρό καλάθι" λέει ο λαός.Πόσο δίκιο έχει.
