Αποστολέας Θέμα: Τι φοράμε σήμερα; (Αναγνώστηκε 23293038 φορές)

Τι εννοεις ακριβως οταν λες "φουσκα"? Οτι δεν υπαρχει ο πραγματικος πλουτος για να υπαρχουν ολα αυτα και ειναι "δανεικα"?
Δεν μπορω να φανταστω οτι υπαρχει αλλη χωρα σαν την Ελλαδα πανω σε αυτο...

Eδώ είναι ακατάλληλο το νήμα για να εξηγήσω περισσότερο. Θα προσπαθήσω να πω λίγα...

Η Σιγκαπούρη έχει ηλικία 50 ετών (στις 9/8/2015 για να είμαστε ακριβείς).

Μέσα σε λιγότερο από μία γενιά το μικρό αυτό νησί πέρασε από το να είναι μία πολύ μικρή οικονομία ψαράδων και τουρισμού, σε μία παγκοσμίως δυνατή τραπεζο-οικονομική πρωτεύουσα εφάμιλλη της Ελβετίας στην Ευρώπη. Το κόστος ζωής αλλά και το βιοτικό επίπεδο εκτινάχθησαν, η ανάπτυξη είναι ασταμάτητη, η ανεργία είναι στο 1.6%. Η εγχώρια κτηματική αγορά έχει επιδείξει αλματώδη επενδυτικά κέρδη, κάτι που έχει οδηγήσει πάρα πολλούς ντόπιους να απολαμβάνουν πρωτοφανές βιοτικό επίπεδο. Ως συνέπεια, η κατανάλωση αγαθών ακολουθεί όντας ασταμάτητη.

Από το 2008-9 και την περίφημη πλέον παγκόσμια κρίση, με κινήσεις που έκανε η Κίνα για τόνωση της οικονομίας της αλλά και με τις κινήσεις της Αμερικής για την αντιμετώπιση της κρίσης, η Ασία εν γένει όντας ελκυστική για τους επενδυτές (και ακόμη πιό πολύ η ΝοτιοΑνανατολική Ασία) άρχισε να μπαίνει σε ένα επικίνδυνο σπιράλ φούσκας. Η φούσκα τροφοδοτείται από μεγάλες εισροές κεφαλαίων, οι αγορές ομολόγων της Ν.Α. Ασίας επηρεάζονται από τη φούσκα και οδηγούν σε πολύ χαμηλά επιτόκια τα οποία με τη σειρά τους οδηγούν σε φούσκες στην κτηματική αγορά εντός και εκτός.

Από την ημέρα που ξεκίνησε η κρίση, και πριν πέσει (σχετικά πρόσφατα) η τιμή του πετρελαίου, το Σιγκαπουριάνικο Δολλάριο ανέβηκε έναντι του Αμερικάνικου περίπου 21.5%. Τα πολύ χαμηλά επιτόκια καθώς και το σκόπιμο 'δέσιμό τους' με το Αμερικάνικο επιτόκιο έχουν εκτινάξει τη διάθεση πραγματικού αλλά και 'δανεικού' χρήματος. Η αύξηση του Σιγκαπουριάνικου Α.Ε.Π. έχει συγκριτικά ξεπεραστεί από το ρυθμό αύξησης των δανείων, κάτι που είναι ανησυχητικό. Αξιοσημείωτο επίσης είναι το πρόβλημα πολλών νοικοκυριών με το διαρκώς αυξανόμενο χρέος που διατηρούν.

Οι τιμές ακινήτων έχουν, σε σχέση με ακριβώς 12 χρόνια πριν, διπλασιαστεί. Όλοι οι συνάδελφοι και γνωστοί που έχω, ζούσαν σε απλό 2-3 bedroom flat 12 χρόνια πριν, το πούλησαν σε κατ'ελάχιστον διπλή τιμή κι έβαλαν δάνειο για σπίτι υπερδιπλάσιας χωρητικότητας και αξίας με τον μικρότερο κόπο και κόστος. Και κάθε 6-8 χρόνια πάμε πάλι την ίδια ιστορία. Πόσο θα συνεχιστεί αυτό?

Η σύνοψη που έγραψα είναι κάθε άλλο παρά μία ανάλυση. Τα οικονομικά μεγέθη χρήζουν πολύ πιό λεπτομερούς ανάλυσης, η οποία με τη σειρά της προαπαιτεί βαθιά γνώση του αντικειμένου. Δεν πιστεύω προσωπικά πως η χώρα εδώ είναι ο παράδεισος που λένε όλοι, οι κίνδυνοι για το σπάσιμο της φούσκας στις χώρες της Ν.Α. Ασίας (ως κρίση παρόμοια με αυτήν του 1997 στην Ασία) είναι απόλυτα υπαρκτοί.