Εμίρης.
Άμα θες να κάνεις μπαμ, ο σωστός τίτλος είναι εμίρης, όχι σεϊχης. Σεϊχης δεν λέει πολλά πράγματα, παρεξόν κι ας είσαι σεϊχης πετρελαιάς, οπότε λέει κάμποσα πράγματα.
Ή χαλίφης. Χαλίφης, μάλιστα, δεν είναι παίξε-γέλασε, είναι βαρύς τίτλος κι ασήκωτος.
Rolex και σεϊχηδες, μύθος και πραγματικότητα. Η οποία, σκληρή όντως, πραγματικότητα είναι πως οι σεϊχηδες τα είχανε εξαπανέκαθεν τα ρολεξάκια για να τα μοιράζουνε με τη σέσουλα σε κατά τόπους ιθαγενείς και απανταχού παρατρεχάμενους, ώστε να κάνουνε οι ίδιοι το κομμάτι τους. Φιλοδώρημα, tip, low cost κιμπαριά, χάντρες για τους ιθαγενείς, όπως θέτε πέστε το, περί τούτου επρόκειτο και εν πολλοίς πρόκειται, ακόμη και σήμερα.
Ποτέ όμως δεν ακούστηκε ένας έχων σώας τα φρένας σεϊχης, εμίρης ή χαλίφης, μπέης ή πασάς, σουλτάνος ή βεζύρης, σαχ ή πατισάχ και δεν συμμαζεύεται, να μοιράζει Patek ξέρω ‘γω από δω κι από κει, έτσι, για τη μόστρα. Είπαμε, η κιμπαριά έχει και όριά της. Άμα μοιράζουμε σαν καραμέλες ΚΑΙ τα Patek, μετά τι θα φοράμε του λόγου μας, εμείς οι πολυχρονεμένοι ; -Ε ;
Για έναν γενναιόδωρο, λοιπόν, φραγκάτο Άραβα τα ρολεξάκια ήτανε το ομόλογο ενός BOCTOK απ’ αυτά που απονέμονταν μετ’ εγχάρακτης αφιερώσεως στις κατά τόπους άπειρες φάμπρικες και κολεχτίβες στους Εργάτες του Μήνα, επί Κραταιάς Ενώσεως λέμε τώρα. Δηλαδή τίποτε. Νουλ. Νάδα. Ζερό και νάθινγκ. Χάλκινα πεντάλεπτα, ψιλά για τσίχλες. Ρολογάκια της σειράς, μαζικής παραγωγής δια λαϊκή κατανάλωση και πρακτικά ανέξοδο εντυπωσιασμό των υπηκόοων. Όπερ και εξακολουθεί να ισχύει, εξ αντικειμενικής θεώρησης των πραγμάτων και σίγουρα υποκειμενικής, από τη σκοπιά του κάθε σεϊχη.
-Ότι όλα είναι σχετικά το είπα ή να το πω τώρα ;
