Οι limited edition παραγωγές είναι φρέσκο φρούτο για πολλές εταιρείες, και η κάθε εταιρία πατάει στήν δυναμική του ονόματος της για να μπορέσει να ανεβάσει την ζήτηση.
Άλλη δυναμική έχει η Seiko και άλλη η Rolex.
H Rolex και η κάθε Rolex μπορεί και κάνει ότι τιμολόγηση κρίνει, και πλέον δεν μετρά την ύλη (functional) αλλά βάζει την προστιθέμενη αξία (emotional) και για κάθε εταιρεία αυτό το άυλο πού δεν μπορεί να μετρηθεί από τον καταναλωτή αλλά βγαίνει από μία φόρμουλα που περιλαμβάνει τα παρακάτω:
market leadership, stability, and global reach—or the ability to cross both geographic and cultural bordersσε συνδυασμό με:
Brand profitability and brand equity = appreciation or depreciation - marketing that has build upon the brand - everything that worked against your brand
Το αποτέλεσμα στις περισσότερες εταιρείες είναι συνεχώς αρνητικό για αυτό και ανεβάζουν τις τιμές του για να προσπαθούν να ανεβάσουν και πιθανή κερδοφορία ή κόβουν σταθερά κόστη (μισθοί κλπ, είναι και πολύ άλλοι τρόποι αλλά δεν θα μπω σε αυτό)
Εάν για το παράδειγμά μας βάλουμε την Seiko στο στόχαστρο μπορούμε πολύ εύκολα να αναγνωρίσουμε ότι το προϊών limited δεν μπορεί να θεωρηθεί ευκαιριακό κόστος διότι το συνολικό κόστος περιλαμβάνει στην τιμή ένα μεγάλο ποσοστό που στο μυαλό του καταναλωτή δεν δύναται η Seiko να έχει το market leadership όπως τις Rolex.
Αυτό το ευκαιριακό κόστος που σε κάποιες εταιρείες ο καταναλωτής δύναται να δώσει υψηλότερο αντίτιμο είναι το Brand profitability και brand equity που έχει κτίσει η εκάστοτε εταιρεία με το χρόνια και για αυτό έχει επένδυση σκληρά.
Είμαι ήδη off topic αλλά μιας και το άρχισα πρέπει να το τελειώσω...
Αυτό πού διαφέρει είναι οι τρόποι επένδυσής, η Ρόλεξ έκανε τις καλύτερες κινήσεις στην αγορά με εξαγορές άλλων εταιριών πού τις έδωσαν πατέντες, αλλά αυτό από μόνο του δεν μετράει...θέλει και σκληρή δουλεία και πίστη για να μπορέσεις να κάνεις capitalize όλα αυτά τα assets που αγόραζε κατά καιρούς.
Η Seiko ότι κάνει το έχει κυρίως από το δικό της Research and Design, και αυτό χρειάζεται χρόνο, το πότε θα μπορέσει να κάνει capitalize (να μεταβάλει το R&D σε κέρδος μέσα από την επαναλαμβανόμενη πώληση κοινός Economies of Scale μέσα από καθετοποίηση της γραμμής παραγωγής κ.α) ο χρόνος και η πορεία που έχει αποφασίσει η εταιρεία να τραβήξει θα δείξει το αποτέλεσμα χρόνων σκληρής εργασίας και επενδύσεων.
Για αυτό το λόγο εταιρείες που έχουν μεγάλη ιστορία της πληρώνουμε ακριβά, γιατί και οι εταιρείες για να έχουν μεγάλη ιστορία το έχουν πληρώσει με την σειρά τους..επιβιώνοντας μέσα από παγκόσμιους πολέμους, βιομηχανική επανάσταση, κρίση του quartz κλπ.
Άρα για να τελειώνουμε διότι για τους περισσότερους αυτό είναι ένα πολύ βαρετό ποστ...το brand equity το πληρώνουμε και πολλές φορές εν γνώση/μετά από δική μας απόφαση (εν γνώση μας η Panerai με μία Unitas που κάνει $80 την πληρώνουμε 12-15 χιλιάρικα επειδή είναι limited πχ marina militare ή ακόμα και τα pre-vendome >1996) και όλα αυτά τα κάνουμε για την αναγνωρισιμότητα και αίσθημα ασφάλειας για το προϊών/υπηρεσία την οποία λάβαμε. Πάνω στα συναισθήματα μας τα οποία μία εταιρεία μας δημιουργεί βασίζεται λοιπόν το γνωστό σε όλους Marketing.
Συγνώμη εάν κούρασα αλλά σήμερα βγήκε ο Marketer από μέσα μου!
Φιλικά
Nanagno.
