Έλεγα παλαιότερα σε έναν φίλο: "Θέλω να πάρω ένα tourbillon, αλλά θα πιεστώ. Δεν είναι ακόμη η ώρα... Θα το πάρω σε λίγα χρόνια." Μου λέει "Έχεις γνωστούς που αγοράζουν τέτοια ρολόγια και έχουν πολλά λεφτά. Πως αισθάνονται όταν αγοράζουν ένα ρολόι των 300.000ευρώ;" Του απαντάω "Όπως εσύ όταν αγοράζεις ενα παντελόνι" Μου λέει "Αυτή είναι η διαφορά. Αν το αγοράσεις όταν πραγματικά θα έχεις λύσει όλα σου τα θέματα και θα σου περισσεύουν τα λεφτά, ούτε θα το χαρείς, ούτε τίποτα. Τώρα αν το πάρεις θα το χαρείς σαν παιδάκι"
Άμα έχεις τέτοιους φίλους, να σε οδηγούν στον γκρεμό, τότε...
Ευτυχώς δεν τον άκουσα. Αγόρασα φθηνότερα ρολόγια και παρά το γεγονός οτι ήταν καλές επιλογές το μετάνοιωσα για πολλά. Γιατί αγοράζω (ευτυχώς πολύ καλά πράγματα) χωρίς σκέψη και στρατηγική. Αρκεί να βρεθεί κάτι μπροστά μου και ας μην το έχω προγραμματίσει.
Μου έλεγε ο Πρόεδρος της VC (ο προηγούμενος) οτι κάποτε σε ένα μαγαζί στο Μιλάνο πέρναγε κάθε μέρα ένας κύριος και χάζευε ένα απλό μοντέλο της εταιρείας. Ο κοσμηματοπώλης τον φώναξε μέσα και του είπε αν θέλει να το δει από κοντά, να το φορέσει. Λίγη ώρα αργότερα του είπε την τιμή που ήταν αστρονομική για τον "πελάτη" και του πρότεινε αφού το επιθυμεί τόσο να του δίνει ένα ποσό κάθε μήνα και σε 2 χρόνια να το έχει εξωφλήσει. Του είπε μάλιστα οτι μπορεί να το πάρει από τώρα. Ο πελάτης δέχθηκε, αλλά είπε οτι θα πάρει το ρολόι όταν θα έχει εξωφλήσει το ποσό, μόνο που θέλει κάθε μήνα που θα περνάει για την δόση να το βλέπει για λίγο. Έτσι και έγινε. Και μου λέει ο Πρόεδρος: "Αυτός είναι ο καλύτερος πελάτης μας. Έβαλε την καρδιά του και όλη του την προσπάθεια για να αποκτήσει ένα ρολόι μας που πολλοί αγοράζουν χωρίς να ενδιαφερθούν καν για το τι είναι..
Συνολικά πιστεύω οτι το ρολόι είναι ένα αντικείμενο που έχει νόημα να αφήσει κανεις στον εαυτό του τον χρόνο να κατασταλάξει η σκέψη του και να δει καλύτερα και τον ανταγωνισμό, αλλά και την χρήση του ρολογιού σε βάθος χρόνου. Το πως κάνει κανείς με τα χρήματα είναι γενικότερο και πολύ πιο πολύπλοκο-προσωπικό θέμα.
Φιλικά
Κωστής
