Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες απόψεις.
Το Calatrava είναι κομμάτι, που όπως έχουν γράψει κι άλλα παιδιά εδώ, ήταν κλασικό κάτι λιγότερο από 100 χρόνια πριν, και θα είναι το ίδιο κλασικό 100 χρόνια μετά από τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές.
Το Lange 1 είναι κι αυτό κλασικό, εξ'ου και η πρόσφατη (2015) μικρή αλλά πάρα πολύ προσεκτικά μελετημένη ανανέωσή του. Δυστυχώς όμως, δεν έχει σαν μοντέλο ούτε τα χρόνια στην πλάτη που έχει το Calatrava, ούτε διαθέτει την αυστηρά λιτή παρουσία του dial του Patek.
Στο χέρι είναι πολύ ωραίο, ιδιαίτερο. Δεν είναι τυχαίο κομμάτι. Τα μπλε dials κάποια χρόνια πριν ήταν αρκετά ξεχωριστά. Είναι πολύ σωστό σε αναλογίες (38.5 χιλιοστά), σε καμμία περίπτωση δεν θες παραπάνω (το 5196 είναι 37.2 χιλιοστά). Μεγάλο προτέρημα το πολύ ωραίο και γενναιόδωρο open back με (μέρος από) το μηχανισμό και την πλάκα σε πλήρη θέα.
Οι παράκεντροι δείκτες δεν νομίζω πως είναι πιό πολλοί από του Ναυτίλου 5712, οπότε προς τί το μεμπτό? (λέμε τώρα, κουβέντα να γίνεται). Το θέμα πιστεύω είναι αλλού: η αισθητική της μάρκας είναι εντελώς διαφορετική απ'αυτήν των Ελβετών. Είτε το θέλουμε, είτε όχι, έτσι όπως είναι στημένη η κάσα των περισσοτέρων Lange, πιό πολύ σε κλασικό τηγάνι παραπέμπει παρά σε ένα όμορφο timepiece.
Και πας μετά και κοιτάς/φοράς το Patek, το οποίο έχει closed back συν ένα μηχανισμό που είναι ο ίδιος εδώ και δεν ξέρω κι εγώ πόσα χρόνια (αξιόπιστος βέβαια), και μένεις κόκκαλο. Το ρολόι έχει φόρμα, έχει ροή, έχει έναν αέρα που είναι τόσο δυνατός στο πέρασμα του χρόνου. Κι εκεί αρχίζουν τα διλήμματα.
Αναφορικά με το θέμα της 'συλλογής' και του φορέματος μόνο σε συγκεκριμένα (λίγα) events κάθε χρόνο, δεν είμαι υπέρ. Μ'αυτό το σκεπτικό θά'πρεπε να είχαμε 3-4 ALS και 3-4 PP ώστε να παίζαμε ένα αξιοπρεπές rotation, το οποίο στο τέλος δεν θα μας άφηνε και τόσο πολύ να ευχαριστηθούμε και να παλιώσουμε με ένα τέτοιο κλασικό ρολόι.
