Νεος κι εγω σχετικα αλλα δεν αντεχω αλλο μια συζητηση για ρεπλικες. Δεν μπορω να καταλαβω τη ματαιοδοξια μερικων ανθρωπων. Τι προσπαθουν να πετυχουν φορωντας μια ρεπλικα? Οσο κι αν προσπαθησα, δεν μπορεσα ποτε να καταλαβω πως μερικοι θελουν να εχουν πανω τους και να δειχνουν ενα κομματι το οποιο ειναι "ψευτικο". Μηπως ολοι δε γελαμε οταν βλεπουμε ενα 1500αρι Mitsubishi Lancer με ταμπουρα πισω να εχει το body kit και τα αυτοκολλητα ενος Evo? Δεν βλεπω ποια ειναι η διαφορα στις δυο περιπτωσεις.
Συγγνωμη πραγματικα αν ειμαι λιγακι ευθυς. Ξερω οτι ειμαι νεος στο φορουμ αναμεσα σε πραγματικους γνωστες και οτι ισως ακομα δε θα πρεπε να παιρνω θαρρος για τετοια πραγματα.
Αλλα γιατι μπαινουμε σε ενα τετοιο θεμα ολοι μας? Αγαπω τα ρολογια και με ενοχλει παραπανω απο πολυ να βλεπω να μιλαμε σοβαρα για στυγνη και κακη εκμεταλλευση ενος αντικειμενου που ολοι αγαπαμε και μερικοι εχουν επενδυσει σε αυτο. Δεν μπορω να καταλαβω γιατι πρεπει να εξηγησω σε καποιον ποια η διαφορα ενος γνησιου Lange και μιας ρεπλικας. Δεν υπαρχει κατι που να μπορω να εκφρασω με λογια. Το παιχνιδι πιστευω χανεται απο τη στιγμη που καποιος βρισκεται στη θεση να μου κανει εξ'αρχης αυτην τη ερωτηση.
Για να ξεκαθαρισω και καποια πραγματα, δεν ειμαι ουτε ειδημων ουτε ελιτιστης. Δεν εχω κανενα κομματι υψηλης ωρολογοποιοιας στην κατοχη μου ακομα. Αυτο το "ακομα" ομως ειναι που με πεισμωνει, που με κανει να προσπαθω ολο και περισσοτερο, που με γεμιζει με ενα παθος που θα εκπληρωθει μονο οταν ανοιξω το κουτι με το ρολοι μου. Το ρολοι που θα εχω ονειρευτει, το ρολοι που θα εχω ζαλισει τους φιλους μου μιλωντας γι αυτο, το ρολοι για το οποιο δουλεψα παραπανω ωρες για χρονια μεχρι να το αποκτησω. Οι περισσοτεροι απο εδω εχετε νιωσει αυτο το συναισθημα και ξερετε για τι μιλαω. Πως μπορω να το εξηγησω αυτο σε καποιον που αγοραζει μια ρεπλικα? Μου φτανει που εγω καποια στιγμη θα ζησω εκεινη τη στιγμη, εκεινος οχι.
Εγινα γραφικος μαλλον...δυστυχως το συνηθιζω.
Ολα αυτα τα λεω χωρις κανενα κακο σκοπο, μου βγαινουν αυθορμητα υπερασπιζομενος το αυτονοητο, αυτο που θαυμαζω.
Συγχωρεστε μου και παλι το υφος, αλλα ηθελα πολυ να τα πω ολα αυτα, να μοιραστω αυτα που σκεφτομαι.
Παντα (μα παντα) φιλικα
Γιωργος