Είχα υπηρετήσει στην 112 ΠΜ στην Ελευσίνα, όπου δεν είχε μεν μαχητικά αλλά, όταν ήμουν εγώ τουλάχιστον, είχε τα πυροσβεστικά, τα C130, τα Albatros (Nαυτικής Συνεργασίας) και ελικόπτερα (νομίζω επίσης του Ναυτικού).
Με όλο αυτό το πλήθος μονάδων, ήταν ένα αεροδρόμιο στο οποίο δε βαριόσουν ποτέ. Ειδικά τα καλοκαίρια γινόταν της τρελής το πανηγύρι.
Τα πυροσβεστικά ήταν στον αέρα από το πρώτο φως μέχρι να σκοτεινιάσει.
Τα C130 πετούσαν κάθε τρεις και λίγο, εκτός από τις προγραμματισμένες τους πτήσεις και για να μεταφέρουν άρρωστους, τραυματίες κλπ. από νησιά. Γενικά μιλάμε για έναν πτητικό...οργασμό.
Όντας στην Μοίρα Υποστήριξης Πτήσεων (ή κάπως έτσι λεγόταν) είχαμε μόνιμη επαφή με τους πιλότους και τους άλλους ιπτάμενους (μηχανικούς κλπ.).
Πέρα από τον "αυτόματο" θαυμασμό που νοιώθαμε όλοι για του πιλότους (γενιά του Top Gun γαρ...) ήταν πραγματικά εξαιρετικά παιδιά. Ακομπλεξάριστοι με τους έφεδρους (με εμάς δλδ), με κανένα στοιχείο "στρατιωτικής" νοοτροπίας απέναντι μας, πετούσαν και έτρεχαν και αυτοί πανικόβλητοι με αποδοχές που, κατά τη γνώμη μου, συνιστούσαν ντροπή...
Νομίζω μας έβλεπαν περισσότερο σα συνεργάτες τους, παρά σαν ανθρώπους που κάναμε τη θητεία μας. Πιθανότατα αυτό είχε να κάνει και με το ότι όλοι σχεδόν σε εκείνη την μοίρα ήμασταν 24-25 χρονών, με πτυχία κλπ. και ουσιαστικά "τρέχαμε" όλα τα διαδικαστικά που αφορούσαν στις πτήσεις. Επικοινωνίες με το Ελληνικό με telex (υπάρχουν ακόμα άραγε;) για τα σχέδια πτήσης, επικοινωνίες με τους μόνιμους στον Πύργο Ελέγχου, συλλογή των Notams κλπ.
Ίσως απλά είχε να κάνει με το ότι οι πιλότοι της Π.Α δεν είναι απλά υπάλληλοι. Είναι άνθρωποι που έχουν κάνει την κ..λα τους επάγγελμα, έχουν αποδείξει και στους εαυτούς τους και στους άλλους τις ικανότητες τους και ζουν καταστάσεις που η πλειοψηφία από εμάς δε θα ζήσει ούτε όλη της τη ζωή.
Το τελευταίο που τους νοιάζει είναι να πουλάνε εξυπνάδα και εξουσία στους έφεδρους...
Παρόλο που θα προτιμούσα να είμαι σε μία χώρα που να μη χρειάζεται να έχει καν στρατό και πολεμική αεροπορία, δεν μπορώ παρά να θαυμάζω αυτά τα παιδιά και να μην ντρέπομαι που γι' αυτό που κάνουν πληρώνονται πραγματικά ψίχουλα.
Όπως και κάποιες άλλες ομάδες "υπαλλήλων" στο Δημόσιο (το οποίο τόσο εύκολα ισοπεδώνουν μερικοί) οι οποίες προσφέρουν απίστευτο έργο, με αποδοχές που ειπναι να ντρέπεσαι... Αν έχει βρεθεί κάποιος σε εφημερία του ΚΑΤ με βαριά περιστατικά, ίσως καταλαβαίνει τι λέω...
Ξέφυγα.
Respect στους πιλότους μας και μακάρι να είναι όλοι τους καλά
Sent from my iPhone using Tapatalk
