Πριν μερικές ημέρες είχα την ευκαιρία να δω από κοντά μερικά από τα νέα μοντέλα της Tudor.
Συγκεκριμένα τα 58αρια σε ασημί 925 και 18Κ χρυσό καθώς και τους νέους χρονογράφους.
Αμφότερα τα 58άρια είναι πολύ ισορροπημένα σε απόλυτο μέγεθος αλλά και σε αναλογίες, βασισμένα στη δοκιμασμένη συνταγή της μικρότερης κάσας τους. Αν και κομμάτι μικρά για σύγχρονα σπορ ρολόγια, καταφέρνουν να έχουν αρκετή (και κομψή) παρουσία στον καρπό.
Εκείνο που ξεχωρίζει στα 2 αυτά μοντέλα, είναι τα χρώματά τους.
Θα πρέπει κανείς ωστόσο να τα δει από κοντά ώστε να εκτιμήσεις τις αποχρώσεις και πώς τα καντράν, οι στεφάνες και οι δεικτες "παιζουν" με το φως και το κρύσταλλο.
Η πιο ρηχή εσωτερική στεφάνη σε συνδυασμό με τους γυαλισμένους δείκτες και το ματ καντράν πιο κοντά στο κρύσταλλο, τα καθιστά εξαιρετικά ευανάγνωστα ρολόγια.
Απο τα 2, το πλέον ευέλικτο, κομψό και ευκολοφόρετο είναι κατά τη γνώμη μου το 925. Χωρίς να είμαι απόλυτος, θεωρώ πως περισσότερο ταιριάζει σε θερινές εμφανίσεις.
Η ασημένια κάσα σε σατέν φινίρισμα είναι πολύ πιο διακριτική και "ζεστή" απο τη συνήθη ανοξείδωτη.
Δε γνωρίζω ωστόσο πώς αντέχει στο χρόνο και αν το συγκεκριμένο κραμα μαυρίζει.
Το χρυσό 58άρι είναι το πιο "τολμηρό" εκ των 2 με τη χρυσή 18Κ σατέν κάσα του και το πράσινο χρώμα. Το σατέν φινίρισμα κατά τη γνώμη μου είναι το πλεον κατάλληλο αν αναλογιστεί κανείς τη casual φύση του μοντέλου.
Η επιλογή του πράσινου είναι επίσης κατά τη γνώμη μου πολύ καλόγουστη αν και κάπως δεσμευτική ως προς το πού και πώς μπορεί να φορεθεί.
Το γεγονός επίσης πως δεν προφέρεται με επιλογή μπρασελέ είναι θεμα προς συζήτηση. Αλλά το συγκεκριμένο περιλαμβάνει τόσο το υφασμάτινο όσο και το δερμάτινο λουράκι στο πακέτο.
Θα το φόραγα άνετα με τα Barbour μου και τις χειμερινές / κυνηγετικές- κυνοφιλικές μου αμφιέσεις αλλά μάλλον μέχρι εκεί. Γιαυτό και τα 16 χιλιάδες ευρώ για το συγκεκριμένο είναι μάλλον πολλά. Στο 10αρικο ίσως το συζητούσα...
Το ανοιχτό case back δε με εντυπωσίασε αλλά είναι μια ευπρόσδεκτη πινελιά (που δυστυχώς δε φαινεται με το ΝΑΤΟ).
Το πρόβλημα με αυτά τα 2 είναι πως δε θα μπορούσα να τα δω ως αυθύπαρκτα και ξεχωριστά, μοναδικά ρολόγια για κάποιον που θα αγόραζε το ένα του "καλό" ρολόι.
Και αν έκανα το βήμα να αγοράσω το ένα, θα ήθελα και το άλλο, στα πλαίσια μιας ευρύτερης συλλογής. Το να ξοδεψει βέβαια κανείς με μιας 20 χιλιάδες σε Tudor ίσως δεν είναι ότι πιο συνετό...
Τέλος, σχετικά με το χρονογράφο, εξακολουθεί να είναι παχύ ρολόι αλλα οπως και στο GMT, εχουν φαλτσαρει τις ακμές της κάσας στο κάτω μέρος.
Οι διαστάσεις της κάσας θεωρώ πως είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ιδιες με του GMT αν και τα επιπλέον μπουτόν του χρονογραφου και η στενότερη στεφανη το κανουν να δειχνει και να "φοριεται" μεγαλύτερο. Ως εκ τούτου μάλλον δύσκολα φοριέται κάτω από τη μανσέτα ενός πουκαμίσου αν και άτομα με επίπεδο καρπό γυρω στα 19 εκ. πιθανόν να μπορούσαν να το φορέσουν στις περισσότερες περιπτώσεις.
Συμπερασματικά, μπορώ να πω πως τα ρολόγια που δοκίμασα μου άρεσαν πολύ αλλά όχι αρκετά ώστε να επιθυμήσω σφόδρα να αποκτήσω κάποιο από αυτά.
Σε κάθε περίπτωση όμως, οφείλω να αναγνωρίσω στη Tudor την προσπάθεια και το γεγονός ότι δείχνει να αφουγκράζεται το κοινό της σε οτι αφορά τις αναλογίες των ρολογιών της και τι τάσεις της εποχής για display casebacks κλπ.
